نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسنده

دانشیار گروه زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه تهران

چکیده

خاقانی سخنور بزرگ قرن ششم هجری در دو زبان فارسی دری و عربی سرآمد روزگار خویش بوده و آثار ارجمندی در نظم و نثر، به این دو زبان از خود به یادگار گذاشته است. بااین‌همه، تاکنون جز چند قصیدة عربی و چند قطعه نثر کوتاه به این زبان که در دیوان شاعر و احیاناً منشآت فارسی او آمده است، نمونة دیگری از آثار عربی وی در دست نیست. ما در اینجا برای نخستین‌بار دو نامة عربی برجای­مانده از او را براساس نسخه‌هایی که از این رسائل در کتابخانه‌های چستربیتی و سلیمانیّة ترکیّه (بخش داماد ابراهیم‌پاشا) وجود دارد، معرّفی می‌کنیم. این رسائل از نمونه‌های عالی عربی‌نویسی ایرانیان است و فواید ادبی و تاریخی بسیار دارد؛ ازجمله می‌تواند گره‌گشای مشکلات متعدّدی در زمینة سوانح زندگی خاقانی باشد و ابهاماتی را از سخنان این شاعر پیچیده‌گوی زبان فارسی رفع کند. اطّلاعاتی دست اوّل و ارزشمند دربارة دو مخاطب این نامه‌ها، به نام‌های قطب‌الدّین ابهری و اوحدالدّین غزنوی و ناگفته‌هایی در زمینة تاریخ و تصوّف آذربایجان در قرن ششم، از فوایدی است که از سطرهای این رسائل دانسته می‌شود. نگارندة پژوهش حاضر، رسائل یادشده را تصحیح کرده و با مقدّمه و تعلیقات لازم با عنوان غایت ابداع در دست انتشار دارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Arabic Monsha'āt of Khāghāni Shirvāni

نویسنده [English]

  • Mohammadreza Torki

Associate Professor of Persian Language and Literature, University of Tehran

چکیده [English]

As one of the greatest Persian literates of the 12th century and one of the most prominent characters of his time, Khāghāni spoke both languages of Persian and Arabic fluently and many of his literary works have survived in both languages. However, none of his Arabic works are available, except for a few verses and some short prose pieces which has come down in his divan and perhaps his Persian Monsha'āt. For the first time in this study, two Arabic letters of Khāghāni have been introduced, copies of which are kept in Chester Beatty library of Dublin and Ibrahimpasha's groom section of Suleimaniyah library of Istanbul. The mentioned treatises are of the best examples of Iranians Arabic writings and hold many literary and historical advantages, such as making the recognition of events happened during Khāghāni's life easier to the scholars and solving the ambiguities this Persian poet used in the words of his complex poems. As a result, some first-hand and valuable information would be obtained about the recipients of these two letters, Qutb al-Din Abhari and Awhad al-Din Ghaznawi, besides some unsaid matters about the history and Sufism of Azerbaijan in the 12th century. The author of present study has corrected the above-mentioned treatises and is going to publish it under the title of "Qāyat-e Ibda'e" (the Utmost Innovation) with an introduction and analysis.  

کلیدواژه‌ها [English]

  • The History and Sufism of Azerbaijan
  • The Utmost Innovation
  • Qutb al-Din Abhari
  • Awhad al-Din Ghaznawi
  • Khāghāni Shirvāni
  • Arabic Monsha'āt
ابن‌فُوَطی، عبدالرّزّاق ‌بن احمد شیبانی، (1374)، مجمع‌الآداب فی معجم الألقاب، تصحیح محمّد الکاظم، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
پرندی، اکبر، کاغذکنان در گذرگاه تاریخ ایران، تهران، مؤسّسۀ مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1381.
ترکی، محمّدرضا (1397)، «زادگان خاقانی»، دیهیم هفتاد؛ مهرنامة استاد جعفر یاحقی، تهران، سخن، 261-272.
جامی، عبدالرحمن (1375)، نفحات‌الأنسمن حضرات القدس، تصحیح محمود عابدی، تهران، اطّلاعات.
حموی، یاقوت (1995م)، معجم‌البلدان، بیروت، دار صادر.
خاقانی شروانی، افضل­الدین بدیل (1368) دیوان، تصحیح سیّدضیاءالدّین سجّادی، تهران، زوّار.
                        (581ق)، رسائل عربی خاقانی به قطب‌الدّین ابهری و اوحدالدّین غزنوی، نسخة خطّی کتابخانۀ چستربیتی، ش MS 3798.
                        (بی‌تا)، رسائل عربی خاقانی به قطب‌الدّین ابهری و اوحدالدّین غزنوی، نسخة خطّی کتابخانة سلیمانیّه بخش داماد ابراهیم‌پاشا، ش 4/1173.
                        (1349) منشآت، تصحیح محمّد روشن، تهران، دانشگاه تهران.
زرّین‌کوب، عبدالحسین (1355)، با کاروان حلّه، تهران، جاویدان.
سمرقندى، دولت‌شاه ( 1318)، تذکرة‏الشّعراء، تصحیح ادوارد براون، لیدن.
شوشتری، قاضی نورالله (1377)،  مجالس‌المؤمنین، تهران، اسلامیّه.
الصّفدی، صلاح‌الدّین (1420ق)، الوافی بالوفیات، تصحیح احمد ارناووط و ترکی مصطفی، بیروت، داراحیاء التّراث،.
عطّار، فریدالدین (1388)، منطق‌الطّیر،  تصحیح محمّدرضا شفیعی­کدکنی، تهران، سخن.
کندلی هریسچی، غفّار (1374)، خاقانی شروانی، حیات، زمان و محیط او، ترجمۀ میرهدایت حصاری، تهران، مرکز نشر دانشگاهی.
مستوفی، حمدالله (1387) تاریخ گزیده، تصحیح عبدالحسین نوایی، تهران، امیرکبیر.
معینی، محسن (1389)، «حنبلیّه»، دانش‌نامة جهان اسلام، تهران، بنیاد دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی.
مناقب اوحدالدّین کرمانی (1347)، تصحیح بدیع‏الزّمان فروزان‌فر، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
نیشابوری، ظهیرالدّین (2004م)، سلجوق‌نامه، تصحیح ای.ایچ.مورتن، بریتانیا، بنیاد یادگار ای.جی.دابلیو. گیپ.
هدایت، رضاقلی‌خان (1385)، ریاض‌العارفین، تصحیح ابوالقاسم رادفر، گیتا اشیدری، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.