نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسنده

دانشیار گروه زبان و ادبیّات فارسی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران

10.22059/jpl.2022.344408.2068

چکیده

اگرچه مدح به‌مثابه وصلۀ ناجوری در دیوان لسان‌الغیب، بر چشم و طبع حافظ‌ دوستان گرانی می‌کند، و نیز درست است که ماهیّت مدح در مغایرت با مرام رندی و مشرب آزاده‌خویی حافظ قرار می‌گیرد، امّا خواه‌ناخواه باید پذیرفت که پای مدح به دیوان حافظ رند هم باز شده و آن را در معرض انواع قضاوت‌های‌ منتقدان نهاده است. مسئلۀ اصلی این تحقیق، خوانشی دوباره و بدون پیش‌داوری از غزلیّات مدحی حافظ با رویکرد سبک‌شناسی انتقادی با هدف کشف سازوکار گفتمانی پنهان در لایه‌های سبکی چهارگانۀ زبانی، نحوی، بلاغی و گفتمانیِ این غزلیّات بوده است. به‌منظور انجام این تحقیق از روش ترکیبی (توصیفی، تحلیلی، آماری) برای بررسی 54 غزل مدحی منتخب دیوان حافظ استفاده شد و این نتایج به دست آمد: در لایۀ زبانی، غلبۀ رمزگان رندی دووجهی و کاربرد کمتر شاخص‌های شخصی، واژگان حسّی و واژگان خاصّ که لازمۀ شعر مدحی است، از رنگ و بوی مدح در غزلیّات مدحی حافظ به میزان زیادی کاسته است؛ در لایۀ نحوی، وجهیّت عاطفی و تمنّایی که مناسبت بیشتری با مدح دارد، فراوانی بسیارکمی دارد؛ در
اگرچه مدح به‌مثابه وصلۀ ناجوری در دیوان لسان‌الغیب، بر چشم و طبع حافظ‌ دوستان گرانی می‌کند، و نیز درست است که ماهیّت مدح در مغایرت با مرام رندی و مشرب آزاده‌خویی حافظ قرار می‌گیرد، امّا خواه‌ناخواه باید پذیرفت که پای مدح به دیوان حافظ رند هم باز شده و آن را در معرض انواع قضاوت‌های‌ منتقدان نهاده است. مسئلۀ اصلی این تحقیق، خوانشی دوباره و بدون پیش‌داوری از غزلیّات مدحی حافظ با رویکرد سبک‌شناسی انتقادی با هدف کشف سازوکار گفتمانی پنهان در لایه‌های سبکی چهارگانۀ زبانی، نحوی، بلاغی و گفتمانیِ این غزلیّات بوده است. به‌منظور انجام این تحقیق از روش ترکیبی (توصیفی، تحلیلی، آماری) برای بررسی 54 غزل مدحی منتخب دیوان حافظ استفاده شد و این نتایج به دست آمد: در لایۀ زبانی، غلبۀ رمزگان رندی دووجهی و کاربرد کمتر شاخص‌های شخصی، واژگان حسّی و واژگان خاصّ که لازمۀ شعر مدحی است، از رنگ و بوی مدح در غزلیّات مدحی حافظ به میزان زیادی کاسته است؛ در لایۀ نحوی، وجهیّت عاطفی و تمنّایی که مناسبت بیشتری با مدح دارد، فراوانی بسیارکمی دارد؛ در لایۀ بلاغی، ابتکار و تلاش چندانی برای ابداع ابزارهای بلاغی به‌منظور تأیید و تأکید گفتمان مدحی به چشم نمی‌آید؛ در لایۀ گفتمانی اولویّت با کنش‌های تصریحی و ترغیبی است که آن ‌هم در خدمت تبلیغ ارزش‌های گفتمانی حافظ (و نه ممدوح) قرار می‌گیرد؛ بنابراین، می‌توان نظر داد که تفاوت معنی‌داری در هیچ‌یک از لایه‌های سبکی و گفتمانی غزلیّات مدحی حافظ با سایر غزلیّات او وجود ندارد و مجموع این عوامل باعث کم‌رنگ‌شدن مدح و خاصّیت مدّاحی در شعر حافظ بوده است.
لایۀ بلاغی، ابتکار و تلاش چندانی برای ابداع ابزارهای بلاغی به‌منظور تأیید و تأکید گفتمان مدحی به چشم نمی‌آید؛ در لایۀ گفتمانی اولویّت با کنش‌های تصریحی و ترغیبی است که آن ‌هم در خدمت تبلیغ ارزش‌های گفتمانی حافظ (و نه ممدوح) قرار می‌گیرد؛ بنابراین، می‌توان نظر داد که تفاوت معنی‌داری در هیچ‌یک از لایه‌های سبکی و گفتمانی غزلیّات مدحی حافظ با سایر غزلیّات او وجود ندارد و مجموع این عوامل باعث کم‌رنگ‌شدن مدح و خاصّیت مدّاحی در شعر حافظ بوده است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Analyzing the Discourse of Ideology in the Stylistic Layers of Hafez's Laudatory Lyrics

نویسنده [English]

  • Narges Oskouie

Associate Professor of Persian Language and Literature, Bonab Branch, Islamic Azad University, Bonab, Iran

چکیده [English]

Although praise, as an awkward patch in the Diwan of the Unseen Language, is expensive for the eyes and character of Hafez Dostan, and it is also true that the nature of praise is in conflict with Hafez's idealism and liberalism, but whether you like it or not, it must be accepted that Madh's foot is open to Hafez Rand's Diwan as well. and exposed it to all kinds of critics' judgments. The main issue of this research has been a re-reading of Madhi Hafez's sonnets without prejudice with a critical stylistic approach with the aim of discovering the hidden discourse mechanism in the quadruple stylistic layers of language, syntax, rhetoric and discourse of these sonnets. In order to carry out this research, a combined method (descriptive, analytical, statistical) was used to examine 54 selected ghazals of Divan Hafez, and these results were obtained: in the linguistic layer, the predominance of two-faced Randy codes and the less use of personal indicators, emotional words and special words. which is necessary for praise poetry, the color and flavor of praise in Hafez's praise poems has been reduced to a great extent; In the syntactic layer, the emotional aspect and desire, which is more suitable for praise, has very little frequency; In the rhetorical layer, there is not much initiative and effort to invent rhetorical tools in order to confirm and emphasize the discourse of praise; In the discursive layer, priority is given to explicit and persuasive actions, which also serve to promote Hafez's (and not praised’s) discursive values; Therefore, it can be said that there is no significant difference in any of the stylistic and discursive layers of Hafez's lyrical lyrics and his other lyrical lyrics, and all of these factors have caused the praise and praise characteristics in Hafez's poetry to fade.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Hafez
  • praise
  • Critical Stylistics
  • Critical Discourse
  • Stylistic Layers
آقاگل‌زاده، فردوس (1389)، تحلیل گفتمان انتقادی، تهران، علمی و فرهنگی.
برهانی، مهدی (1365)، «نظری انتقادی بر مدیحه‌سرایی در دیوان حافظ»، حافظ‌شناسی، ج 3، به‌کوشش سعید نیاز کرمانی، تهران، پاژنگ، 27-95.
بهرام‌پور، شعبانعلی (1379)، گفتمان و تحلیل گفتمانی، مجموعۀ مقالات، به کوشش محمّدرضا تاجیک، تهران، فرهنگ گفتمان.
تجریشی، حمید (1368)، گذار به کوی عشق، تهران، زرّین.
حافظ (1378)،  دیوان (حافظ به سعی سایه)، چ 6، تهران، کارنامه.
حیدری، علی و مهرنوش دژم (1392)، «جایگاه تخلّص در غزل‌های مدحی حافظ»، شعرپژوهی، سال 5، ش 4، 67-90.
درگاهی، محمود (1373)، مزاج دهر تبه شد، تهران، ستارگان.
دشتی، علی (1352)، کاخ ابداع، چ 3، تهران، جاویدان.
روشنفکر، کبری و فاطمه اکبری زاده (1390)، «تحلیل گفتمان انتقادی خطبه­ی فدک حضرت زهراس، منهاج، سال 7، ش 12، 125-145.
سجودی، فرزان (1387)، نشانه­شناسی کاربردی، تهران، علم.
سلطانی، علی‌اصغر (1384)، قدرت گفتمان و زبان: سازوکارهای جریان قدرت در جمهوری اسلامی ایران، تهران، نی.
شعیری، حمیدرضا (1395)، نشانه‌معناشناسی ادبیّات، تهران، دانشگاه تربیّت مدرّس.
شمیسا، سیروس (1384)، کلیّات سبک­شناسی، تهران، میترا.
شیبانی­اقدم، اشرف (1394)، کلیدواژه­های سبک­شناسی، تهران، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی.
غنی، قاسم (1383)، تاریخ عصر حافظ، تهران، زوّار.
فتوحی، محمود (1391)، سبک­شناسی نظریّه­ها، رویکردها و روش­ها، تهران، سخن.
فرشیدورد، خسرو (1382)، دستور مفصّل امروز بر پایۀ زبان­شناسی جدید، تهران، سخن.
فرقانی، محمّدمهدی (1382)، راه دراز گذار، تهران، فرهنگ و اندیشه.
کیانوش، محمود (1367)، راز درون پردۀ حافظ: سه مقاله دربارۀ حافظ، لندن، بی‌نا.
مالمیر، تیمور و محمّدخانی، فاطمه (1391)، «نقد و بررسی مدیحه‌سرایی حافظ»، متن‌پژوهی ادبی، ش 51، 9-32.
مرتضایی، سیّدجواد (1398)، زمینه‌های تاریخی/مدحی اشعار حافظ، چ 2، تهران، امیرکبیر.
مسکوپ، شاهرخ (1387)، در کوی دوست، چ 3، تهران، خوارزمی.
مصفّی، ابوالفضل (1364)، «وظیفه در شعر حافظ»، حافظ‌شناسی، ج 1، به کوشش سعید نیاز کرمانی، تهران، گنج کتاب.
نکوروح، حسن (1385)، «تفاوت جهان‌بینی سعدی و حافظ و نقش آن در مدحیّات دو شاعر»، سعدی‌شناسی، ش 9، 63-69.
نورگارد،  نینا و همکاران (1394)، فرهنگ سبک‌شناسی، ترجمۀ احمد رضایی جمکرانی و مسعود فرهمندفر، تهران، مروارید.
نیاز کرمانی، سعید (1367)، «سر به آزادگی»، حافظ‌شناسی، ج 7، تهران، پاژنگ، 5-13.
همایون‌فرّخ، رکن‌الدّین (1369)، حافظ خراباتی، ج 1، چ 2، تهران، اساطیر.