نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران

2 استادیار گروه زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه لاذقیه

چکیده

استعارات، کنایات، تشبیهات، مجاز و ضرب­المثل­ها علاوه بر جنبۀ تخییلی، جنبۀ فرهنگی نیز دارند. ازآنجاکه این تعبیرات آیینۀ تمام­نمای تاریخ، فرهنگ و اندیشه در هر جامعه هستند، در حوزۀ مباحث معاصر ترجمه، توجه صاحب­نظران را به خود جلب کرده ­است. ترجمۀ عناصر و جنبه­های فرهنگی گنجانده­شده در متن، در باور برخی از نظریه­پردازان معاصر امکان­پذیر نیست، درحالی­که برخی دیگر آن را در ضمن چارچوب­های خاصّی ترجمه­پذیر می­دانند. این جستار با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و براساس مدل ایویر به بررسی، نقد و مقایسۀ شیوۀ ترجمۀ مفاهیم فرهنگی و صورخیال و... موجود در خطبۀ صدوهشتم نهج‌البلاغه ترجمه‌های فیض­الاسلام، شهیدی و دشتی می­پردازد. در این پژوهش تلاش می­شود به این پرسش پاسخ داده شود که ترجمۀ عناصر فرهنگی از زبان مبدأ (عربی) به زبان مقصد (فارسی) چقدر امکان­پذیر بوده است؟ نتایج این جستار گویای آن است که در بین روش­های پیشنهادشده برای ترجمۀ عناصر فرهنگی، روش تلفیقی از ترجمة برابر و معادل در فرهنگ مقصد یکی از موفق­ترین روش­هاست، درحالی­که ترجمۀ چنین تعابیر به­صورت آزاد، تنها  نقش کارکردی محض آنها را منعکس می­کند و ارزش فرهنگی تعبیر را نادیده می­گیرد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Degree of Translatability of Cultural Elements, Etc. in 108th Sermon of Nahj al-Balagha

نویسندگان [English]

  • Alireza Hajian Nejad 1
  • Mirfat Salman 2

1 Associate Professor in Persian Language and Literature, University of Tehran

2 Assistant Professor in Persian Language and Literature, Latakia University

چکیده [English]

In addition to their imaginative aspects, metaphors, allusions, allegories and proverbs have also cultural aspect. Since these interpretations reflect a full image of any society's history, culture and thought, they have attracted the attention of experts in the field of contemporary translation. Some theorists believe that the translation of the cultural elements and aspects included in the text is not possible, while others consider it translatable within certain frameworks. Through a descriptive – analytic method and based on the Ivir’ model, it has been tried in present study to review, criticize and compare the method of translating cultural  and imaginative concepts of 108th sermon of Nahj al-balagha by Feyz ul-Islam, Shahidi and  Dashti. We have also tried to answer the question that to what extent the translation of cultural elements was possible from Arabic as the source language in to Persian as the target language. The results of this research indicate that among the proposed methods for the translation of cultural elements, the combined method of the equivalent translation in the target culture is one of the most successful methods, while the free translation of such interpretations just reflects their functional role and ignores their cultural value.

کلیدواژه‌ها [English]

  • 108th Sermon of Nahj al-Balagha
  • Cultural Elements
  • Metaphor
  • Allusion
  • Proverbs
  • Translation Methods
قرآن کریم.
الازهری، محمد بن احمد (1964)، تهذیب­اللغة، تصحیح هارون عبدالسلام محمد، مصر، الدارالمصریة.
ابن ابی­الحدید (1960)، شرح نهج‌البلاغه، تحقیق محمّد ابوالفضل ابراهیم، مصر، دار احیاء الکتب العربیة.
ابن­منظور، (1408)، لسان­العرب، تحقیق علی شیری، لبنان، دار احیاء التراث العربی.
ابن­حجر، احمد بن علی (1379)، فتح­الباری شرح صحیح البخاری، تحقیق محمّدفؤاد عبدالباقی و محمّدالدین الخطیب، بیروت، دارالمعرفة.
اقبالی، عباس (بهار و تابستان 1388)، «درآمدی در نقد ترجمه‌های کنایاتی از نهج‌البلاغه»، حدیث پژوهشی، دورة 1، ش 1، 180-205.
ایویر، ولادیمیر (1370)، «روش­های ترجمه عناصر متفاوت فرهنگی»، ترجمة سیدمحمدرضا هاشمی، ش 2، 3-14.
بحرانی، میثم بن علی بن میثم (2009)، شرح نهج‌البلاغه، لبنان، منشورات الفجر.
خوئی، میرزاحبیب­الله (1377)، منهاج البراعه فی شرح نهج‌البلاغه، تهران، مؤسسة المطبوعات الدّینیّة قم و المکتبة الاسلامیة.
دخیل کهنویی، اسماعیل (1379)، «نقد و تحلیل ترجمه‌های فارسی هشتاد خطبة اول نهج‌البلاغه»، پژوهش و حوزه، ش 3، 157-165.
دهخدا، علی­اکبر (1377)، لغت­نامه، چاپ دوّم، تهران، دانشگاه تهران.
رازی، نجم­الدین (1352)، مرصاد العباد، تحقیق محمّد امین ریاحی، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
ریاحی، محمّدامین (1368)، گلگشت در شعر و اندیشۀ حافظ، تهران، علمی.
سیدرضی، ابوالحسن­محمّد (1425هـ- 2004م)، نهج‌البلاغه، تحقیق صبحی الصّالح، الطبعة الرابعة، القاهره- بیروت، دارالکتاب المصری و دارالکتاب اللبنانی.
                          (بی­تا)، نهج‌البلاغه، شرح محمّد عبده، بیروت- لبنان، دارالمعرفة.
                          (2008)، نهج‌البلاغه، شرح محمدالحسینی الشیرازی، بیروت-لبنان، دارالعلوم.
                          (1384)، نهج‌البلاغه، ترجمة محمّد دشتی، قم، مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امیرالمؤمنین.
                          (1370)، نهج‌البلاغه، ترجمة جعفر شهیدی، تهران، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی،.
                          (1365)، نهج‌البلاغه، ترجمة علینقی فیض­الاسلام، تهران، آفتاب.  
شمسی­پاشا، خیرالدّین (2011)، معجم الأمثال العربیه، الدّارالعربیّه للموسوعات، المطبعة الرابعة، الرّیاض.
علیزاده، علی (پاییز 1389)، «مقوله­ها و عناصر فرهنگی و چگونگی ترجمۀ آنها در گتسبی بزرگ ترجمۀ کریم امامی»، پژوهش ادبیات معاصر جهان، ش 59، 53-74.
المیدانی، احمد بن محمد (بی­تا)، مجمع الامثال، تحقیق محمّد محی­الدّین، بیروت، دارالمعرفة.
نیازی، شهریار و حافظ نصیری (پاییز و زمستان 1388)، «ارزش فرهنگی ترجمۀ ضرب­المثل­ها و کنایات (عربی- فارسی)»، زبان­پژوهی، سال اوّل، ش 1، دانشگاه الزّهرا(س)، 167-184.
نیومارک، پیتر (2006)، الجامع فی التّرجمة، ترجمة حسین غزاله، بیروت، الهلال.