نوع مقاله : علمی- پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار گروه زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد
2 دانشجوی دکتری زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده
مکتب ایماژیسم، یکی از مکاتب ادبی است که در ادب فارسی هم ظهور قابلتوجهی دارد. تاکنون پژوهشگران علاوه بر ادب معاصر فارسی، در شعر سبک هندی نیز نمودهایی از ایماژیسم فارسی ارائه کردهاند. ما در این پژوهش به همانندیهای موجود میان شعر خاقانی و مکتب ایماژیسم اشاره میکنیم؛ یعنی مجموعه مؤلفههایی که باعث میشود شعر خاقانی بهعنوان یک شاعر ایماژیست موردتوجه قرارگیرد و باتوجهبه بنیادیترین اصل شعر ایماژیستی، یعنی تصویر بهمثابۀ رنگ اصلی شعر، شعر خاقانی را بررسی میکنیم و نشان میدهیم که در میان تمام امکانات شعری، دغدغۀ اصلی خاقانی، همانند ایماژیستها، تصویر (ایماژ) است. او اغلب امکانات شعری خود را درجهت آفرینش تصویر بهکارمیگیرد و با شگردهای متنوع تصویرگری، تصویر را به مثابۀ رنگ اصلی شعر خود قرارمیدهد. ضمن اینکه برخی از اشکالات عمدة شعر ایماژیستی مانند نبود عاطفة انسانی و عدمامکان سرایش شعر بلند و روایی، در شعر خاقانی وجود ندارد. باتوجهبه این ویژگیها، میتوان شعر خاقانی را بهعنوان نمونة پیشتاز و برتر شعر ایماژیستی در ادب کلاسیک فارسی معرفی کرد.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Khaqani and Imagism
نویسندگان [English]
- Sayyed Javad Mortezaee 1
- Saayed Mohsen Hoseini Vardanjani 2
1 Associate Professor in Persian Language and Literature, Ferdosi university
2 Ph.D. Student in Persian Language and Literature, Ferdosi university
چکیده [English]
Imagism is one of the literary schools that holds a remarkable role in Persian literature. The researchers has determined some manifestations of Imagism in Indian style of Persian literature in addition to the contemporary literature. In this study, we refer to the similarities between the poetry of Khāghāni and the School of Imagism, a set of components makes Khāghāni to be considered as an Imagist, and study Khāghāni's poetry, considering image as the main color of poem as the most fundamental principal of imaginary poetry and show that like other imagists, the main concern of Khāghāni among all other poetic features, had been the image. He often uses his poetic features to create an image and portrays, with various imaging techniques, the image as the main color of his poem. Moreover, there are not some major defects of imaginary poetry such as the lack of human affection and impossibility to compose long narrative poem in the poems of Khāghāni. Considering these features the Khāghāni poetry can be introduced as the leading and pioneer example of imaginary poetry in Persian classical literature.
کلیدواژهها [English]
- Khāghāni
- Imagism
- Imaging Techniques
- Main Color
- Poetry