نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

• امید مجد
• عاطفه احمدی

دبیر آموزش و پرورش

چکیده

زمینه و هدف: این پژوهش بر آن است تا به دو منظور قطعات دیوان سعدی را بررسی کند. این قالب شعری هم در بخش گلستان و هم در بخشی جداگانه در کلیات آمده‌است. منظور نخست این مقاله بررسی سبک شناسانه قطعات شاعر در سه سطح زبانی، ادبی و فکری به روش توصیفی تحلیلی است ومنظور دوم کشف نکاتی جدید از زندگانی شخصی او از خلال محتوای قطعات است.

روش: روش این پژوهش به صورت کتابخانه ای و استقرا و آمارگیری است.



نتیجه‎گیری: بر اساس بررسی‎های انجام شده از نظر سطح زبانی، واژگان به کار رفته در قطعات در حوزۀ رمزگان سیاست و شریعت و حکمت و اندرز بیشترین بسامد را دارند و در مقابل با رمزگان تغزلی روبرو نیستیم. این جامعۀ آماری ما را به این نتیجه می‎رساند که روی سخن سعدی بیشتر با نهادهای حکومتی و پس از آن با وجدان آگاه انسانی است. برخی از واژگان بسامد بالایی دارند که شاخصۀ سبکی او محسوب می شود. در سطح ادبی صورخیال و صنایع بدیعی بسیار ساده و زودیاب هستند. از کنایه، تناسب، تضاد و تمثیل بیشتر استفاده کرده است. میزان تشبیهات و استعارات اندک و همگی محسوس هستند. در سطح فکری غلبۀ اصلی فکر شاعر مباحث اخلاقی است.همچنین او مدتی در خدمت کارهای دیوانی بوده و از تنگدستی شکوه کرده گاه برای پیشبرد خواسته هایش زبان تهدید و هجو هم بکار برده.

کلیدواژه‌ها

• سبک شناسی
• قطعه
• سعدی
• شعر قرن هفتم
• زندگی شخصی

موضوعات

• زبان و ادبیات فارسی

عنوان مقاله [English]

The stylistics of Sa’di's pieces and mentioning some new points from his personal life

نویسنده [English]

• atefeh ahmadi

teacher

چکیده [English]

Background and purpose: This research aims to examine the fragments of Saadi's divan for two purposes. This poetic form is mentioned both in the Golestan section and in a separate section in general. Since the piece has a variety of topics and content, and because it is the result of the poet's personal experiences and is close to vernacular, it is necessary to study and understand it. The first purpose of this article is the stylistic analysis of the poet's pieces on three levels, linguistic, literary and intellectual, using a descriptive and analytical method, and the second purpose is to discover new points of his personal life through the content of the pieces.

Method: The method of this research is library, induction and statistics.

Findings: The distinctive feature of Saadi in the composition of the piece is its simplicity and fluency in all three levels. He inspires the audience with the most meaning in his compositions with the least expression. In terms of his personal life, new information was obtained about his jobs, his presence and absence in government courts, his travels, his children and his mood. Also, the similar themes of the pieces have been compared with his other works.

Conclusion: Based on the research done in terms of linguistic level, the words used in the pieces are in the field of politics, sharia, wisdom, and admonition codes, and on the other hand, we are not faced with lyrical codes. This statistical community leads us to the conclusion that Saadi's speech is more with the government institutions and then with the conscious human conscience. Some words have a high frequency, which is an indicator of his style. At the literary level, Surkhayal and the original designs are very simple and straightforward. He has used more irony, proportion, contrast and allegory. The amount of similes and metaphors is small and all of them are noticeable. At the intellectual level, the main predominance of the poet's thought is moral issues. Also, he was in the service of court affairs for some time and boasted of his poverty, and sometimes used threats and satire to advance his demands.

کلیدواژه‌ها [English]

• stylistics
• fragment
• Sa’di
• 7th century poetry
• personal life