Syntactic Construction Resulting from the Process of “Topicalization of Doubled Clitic” (pro-put) from the Perspective of Rhetoric in Persian Literary Texts

Document Type : Research Paper

Author

Assistant Professor of Kurdish Language and Literature, University of Kurdistan, Sanandaj, Iran

10.22059/jpl.2022.333322.1984

Abstract

In the Persian language, there is a special syntactic structure in which the proposition of the sentence, which is a complete sentence itself, together with the subject, forms another sentence. Abdul Rasul Khyampoor, the traditional grammarian, has mentioned such structure as a large and small sentence. The linguists also consider such a structure to be the result of the topicalization process, in which the proposition is basically an element within the sentence that then by the process of topicalization has separated from its grammatical position and moved to the beginning of the sentence and in place of that element, a co-referential pronoun has been placed. Of course, topicalization as a process in moving the components of speech to the beginning of the sentence has a wide structural scope and in this paper, only a special type of it is considered which causes doubled clitic in the sentence and produces a distinctive syntactic structure. The grammarian and linguists have studied this structure as a grammatical phenomenon. They have tried to describe and explain the way of this syntactic construction and to determine appropriate names and titles for its components. In this paper we study this structure with approach of rhetoric. We want to show that the main cause of forming this structure has been the rhetorical aims, such as “centeredness of the subject”, “observing the principle of speech” and “emphasis”.

Keywords

Main Subjects

References

انوشه، مزدک (1400)، صرف در نحو: از کمینه‌گرایی تا صرف توزیعی، چ 2، تهران، دانشگاه تهران.
ـــــــــــــــ (1389)، «رویکردی مشخّصه‌بنیاد به فرآیندهای مبتداسازی و تأکید در زبان فارسی»، پژوهش‌های زبانی، دورۀ 1، ش 1، 1-28.
ایرانی، محمّد و مریم ترکاشوند (1396). «تحلیل نحوی «هم­نقش ضمیر» با نگاه به ساختار فعل و نقش ضمایر متّصل در جمله­های انفعالی ـ احساسی»، فنون ادبی، سال نهم،ش 1، پیاپی 18، 119ـ132.
بیهقی، ابوالفضل محمّد (1383)، تاریخ بیهقی، چاپ علی‌اکبر فیّاض، به اهتمام محمّدجعفر یاحقی، چ 4، مشهد، دانشگاه فردوسی.
جرجانی، عبدالقاهر (1368)، دلائل الاعجاز فی القرآن، ترجمۀ سیّدمحمّد رادمنش، مشهد، آستان قدس رضوی.
حافظ (1382)، دیوان، چاپ خلیل خطیب­رهبر، چ 34، تهران، صفی‌علیشاه.
خیّام‌پور، عبدالرّسول (1384)، دستور زبان فارسی، چاپ دوازدهم، تبریز، ستوده.
دبیرمقدّم، محمّد (1392)، پژوهش­های زبان­شناختی فارسی، چ 4، تهران، نشر دانشگاهی.
درزی، علی (1385)، «ضرورت تمایز میان فرآیند ارتقا و مبتداسازی در زبان فارسی»، دستور، ش 2، 161-187.
درزی، علی و وحید صادقی (1393)، تعیین همبستگی­های نحوی و آوایی در ساخت ارتقایی و مبتداسازی در زبان فارسی، تهران، دانشگاه تهران.
سعدی (1384الف)، بوستان، چاپ غلامحسین یوسفی، چ 8، تهران، خوارزمی.
ـــــــــــــــ (1384 ب)، گلستان، چاپ غلامحسین یوسفی، چ 7، تهران، خوارزمی.
ـــــــــــــــ (1394)، غزل‌های سعدی، چاپ غلامحسین یوسفی، چ 2، تهران، سخن.
ـــــــــــــــ (1389)، کلیّات سعدی، چاپ محمّدعلی فروغی، چ 15، تهران، امیرکبیر.
شفیعی ­کدکنی، محمّدرضا (1391)، رستاخیز کلمات، چ 3، تهران، سخن.
غلامعی­زاده، خسرو (1374)، ساخت زبان فارسی، تهران، احیاء کتاب.
محمّدی، فرهاد (1397)، «مفهوم بلاغی تأکید و تشخّص در ترکیبات آثار سعدی»، کهن‌نامۀ ادب پارسی، سال نهم، ش 2، 119-134.
ناتل­خانلری، پرویز (1366)، تاریخ زبان فارسی، ج3، چاپ سوم، تهران، نشر نو.
نصرالله منشی، ابوالمعالی (1381)، ترجمۀ کلیله و دمنه، چاپ مجتبی مینوی، چ 23، تهران، امیرکبیر.
 وحیدیان کامیار، تقی (1387)، دستور زبان فارسی (1)، چاپ یازدهم، تهران، سمت.
Persian Literature
Volume 12, Issue 1 - Serial Number 29
September 2022
Pages 121-139

Files

Share

How to cite

Statistics