The Beginning and End of Poetry in Heidegger’s Phenomenology

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor in Persian Language and Literature, Shahid Bahonar University of Kerman

2 PhD student in Persian language and literature, Shahid Bahonar University of Kerman

3 Associate Professor in Psychology, Shahid Bahonar University of Kerman

Abstract

What is poetry? It is the main question that has been raised in philosophy, literature, and linguistics, and a group of experts have answered it. The present article seeks to answer this question through Heidegger’s phenomenology, and thus, identify the field and subject of literary science. Studies have shown that what Heidegger called as the “house of existence” is the language that reaches the human ear from existence, and this is the consciousness and cognition of man. What human beings express from the understandings and openness of existence creates “speech” and human language. Poetry is the impression and expression of new understandings that have not been expressed in a human speech before; it is the words that reveal the universe differently and bring a new comprehension to human beings. If poetry is repeated and used in everyday speech, personal understanding becomes public. Human speech always oscillates in a range of historicity and newness, creativity and banality, poetry and everyday speech. Comprehensions are shared in human speech, and poetry is an opportunity to share new insights. Poetry makes the language comprehensible, and expands understanding and general language. It is essential for the literature to pay more attention to the creative and linguistic aspect of poetry and value creative speeches and new discourses that leave the literary traditions to develop and expand the language.

Keywords

References

احمدی، بابک (1381)، هایدگر و تاریخ هستی، تهران، مرکز.
اربابی، بهین (1389)، ضرب فهم‌ها، تهران، مؤلّف.
حق‌شناس، علی‌محمّد (1373)، «نظم، نثر، شعر؛ سه‌گونۀ ادب»، مجموعهمقالاتدانشگاهعلامهطباطبائی، ش80، ص101-114.
راجرز، کارل رنسام (1390)، راه بودن، ترجمۀ قاسم قاضی، رودهن، دانشگاه آزاد رودهن.
راجرز، کارل رنسام (1397)، هنر انسان‌شدن، ترجمۀ مهین میلانی، چ6، تهران، فرهنگ نشر نو.
کوکلمانس، یوزف. ی (1382)، هایدگر و هنر، ترجمۀ محمّدجواد صافیان، تهران، پرسش.
ویس، ژان‌ماری، (1397)، واژه‌نامۀ هایدگر، ترجمۀ شروین اولیایی، تهران، ققنوس.
هایدگر، مارتین (1389)، شعر، زبان و اندیشۀ رهایی، ترجمۀ عبّاس منوچهری، چ2، تهران، مولی.
هایدگر، مارتین (1392)، زبان؛ خانۀ وجود، ترجمۀ ناصر جهانبخش، چ2، تهران، هرمس.
هایدگر، مارتین (1393)، هستی و زمان، ترجمۀ عبدالکریم رشیدیان، چ3، تهران، نی.
هیدگر، مارتین (1394)، سرآغاز کار هنری، شرح فریدریش ویلهلم فن هرمن، ترجمۀ پرویز شهابی، تهران، هرمس.
هایدگر، مارتین (1356)، «طریق من در تفکّر و پدیدارشناسی»، ترجمۀ پورحسینی، ضمیمۀ مجله دانشکده ادبیّات و علوم انسانی دانشگاه تهران، بهار، ش3، ص67-80.
 
Geertsema, M. J. (2015), “Heidegger’s onto-poetology: Poetic Projection of Being”. Ekstasis: revista de hermeneutica e fenomenologia. V.4. N.1. pp 89-113.
Rogers. Ben. (2006), “Poetic Uncovering in Heidegger”. http://aporia.byu.edu. pp 1-7.
Rorty, Richard. (2005), “Heidegger, Contingency, and Pragmatism”. A Companion to Heidegger, Edited by Hubert L. Dreyfus. Mark A. Blackwell Publishing Ltd. pp 511- 532.
Taylor. Charles. (2005), “Heidegger on Language”. A Companion to Heidegger. Edited by Hubert L. Dreyfus. Mark A. Blackwell Publishing Ltd. pp 433-455.
Persian Literature
Volume 10, Issue 1 - Serial Number 25
September 2020
Pages 101-120

Files

Share

How to cite

Statistics