Document Type : Research Paper

Authors

1 Professor in Persian Language and Literature, Kharazmi University

2 PhD student in Persian language and literature Kharazmi University

Abstract

Aadab al-Harb wal-Shaja’a written by Fakhr-e-Modabber is one of the most well-known texts of the first half of the seventh century. This book is an excellent text among Persian texts in several respects. Among pre-Mongol scripts, it is a rare text regarding its subject matter (militarism and the definition and description of the means of warfare). Many names for the weapons of war, the methods of deployment and formation of the army, and the methods of confronting the enemy are given in this book. The variety of lingual and literary advantages of the book, especially its military terms and specific words, made it spectacular in terms of its subject matter. Thus, today, Aadab al-Harb wal-Shaja’a is a useful and unique reference book for researchers for writing encyclopedias and studying rituals and etiquettes of war. Aadab al-Harb wal-Shaja’a was published in 1967 by Ahmad Soheili Khansari, and since then, there has been no mention of it in research works. Many shortcomings in the text caused by major problems such as inappropriate selection of the correction method, errors and omissions, and defects in the copies, and the unacknowledged values ​​of the text due to the brevity of the introduction, the commentary, and the index necessitates a new correction. In the present article, using accessible manuscripts, the printed text is investigated, and with examples of various errors in the book, the necessity of a correction is demonstrated.

Keywords

آموزگار، ژاله (1391)، «واژۀ سپنج و کاربرد آن»، بخارا، سال پانزدهم، ش 89-90، 1391، ص22–28.
بلعمی، ابوعلی محمّدبن محمّد (1353)، تاریخ بلعمى،تصحیح محمّدتقى بهار، به کوشش محمّد پروین گنابادى، ج1، تهران، زوّار.
بیهقی، ابوالفضل (1384)، تاریخ بیهقی، چاپ على‏اکبر فیّاض، تهران، علم.
دهخدا، علی‌اکبر (1373)،  لغت‌نامه، تهران، دانشگاه تهران.
صفا، ذبیح‌الله (1363)، تاریخ ادبیّات در ایران، ج3، تهران، فردوسی.
طبری، محمّد بن جریر (1356)، ترجمۀ تفسیر طبری، چاپ حبیب یغمایی، ج4، تهران، توس.
عنصرالمعالی، کیکاووس‌ بن اسکندر (1373)، قابوس‌نامه، چاپ غلامحسین یوسفی، تهران، علمی و فرهنگی.
فخر مدبّر، محمّد بن منصور (1346)، آداب‌الحرب و الشجاعه، تصحیح احمد سهیلى خوانسارى، تهران، اقبال.
ـــــــــــــ (بی‌تا)، آداب‌الحرب و الشجاعه، ن.خطّی«ن»، ش10318، کتابخانۀ آیت الله مرعشی نجفی
ـــــــــــــ (بی‌تا)، آداب‌الحرب و الشجاعه، ن.خطّی «د»، ش8968، کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران.
ـــــــــــــ (1084ق)، آداب‌الحرب و الشجاعه، ن.خطّی «م»، ش5347، کتابخانۀ ملک.
ـــــــــــــ (بی‌تا)، آداب‌الحرب و الشجاعه، ن.خطّی «ب» ش16853add.، کتابخانۀ موزۀ بریتانیا، نسخۀ عکسی ش1288، کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران.
ـــــــــــــ(بی‌تا)، آداب‌الملوک و کفایةالمملوک، ن.خطّی «هـ»، ش647، کتابخانۀ دیوان هند، میکروفیلم ش40، کتابخانۀ پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ـــــــــــــ (1354)، آئین کشورداری، چاپ محمّد سرور مولائی، تهران، بنیاد فرهنگ ایران.
فردوسی، ابوالقاسم (1386)، شاهنامه، چاپ جلال خالقی مطلق و ابوالفضل خطیبی، ج7، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی.
کردی، علی (1385)، «آداب‌الحرب و الشجاعه و تاریخ‌نگاری»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش 107 و 108، ص 78 تا 81.
مجمل التواریخ و القصص (1318)، چاپ محمّدتقى بهار، تهران، کلالۀ خاور.
مسعود سعد (1364)، دیوان، چاپ مهدی نوریان، ج1، اصفهان، کمال.
معین، محمّد (1341)، اسم مصدر حاصل مصدر، تهران، ابن سینا.
میبدی، احمد بن محمّد (1371)، کشف‌الاسرار و عدةالابرار، چاپ علی‌اصغر حکمت، تهران، امیرکبیر.
ناتل خانلری، پرویز (1373)، دستور تاریخی زبان فارسی، چاپ عفّت مستشارنیا، تهران، توس.
نصرالله منشی (1345)، کلیله و دمنه، چاپ مجتبی مینوی، تهران، دانشگاه تهران.
نظام‏الملک، ابوعلى حسن طوسى (1398)، سیرالملوک، چاپ محمود عابدی، تهران، سخن.
هجویری، علی بن عثمان (1383)، کشف‌المحجوب، چاپ محمود عابدی، تهران، سروش.