Document Type : Research Paper

Author

Assistant Professor of Persian Language and Literature at Golestan University

Abstract

Feyz Kashani (died in 1680) was a philosopher and a poet whose poetry, although not literally considerable, holds a very important role in terms of understanding the nature of Persian mystical sonnet. The study of his sonnets shows that Feyz has benefited the form of sonnets to express prayers, eulogies, and religious advices and sometimes social criticism. The mystical manifestation of his poetry, especially influenced by Ibn Arabi's mysticism, is recognizable in many of his sonnets. In this paper, briefly in the epistemological discussion, an overview has been conducted on the ways of acquiring knowledge and the necessity of inner-self polishing to gain wisdom from the point of Feyz's view. Then, in the ontology section, some of his poems that contain themes such as: the relation between God and universe, the manifestation of unity in plurality, passing the plurality to get unity, the manifestation of the unseen world in intuition, the sacred and holy grace, the mercy and inherent poverty of creatures, the relation between the component and the whole, man as the manifestation of comprehensive name, recreation of samples and mortality of unfair have been analyzed. Fayz's view is influenced by transcendental wisdom; because the mystical and intuitive knowledge are of its epistemic resources. Some of Feyz's sonnets have been selected and examined, in present study, to show how his mystical thoughts are converted into a literary style of expression. The results show that the ideas expressed in these poems have gotten poetic aspect through the order of words, secondary implications, associations and imagination.

Keywords

قرآن کریم (1371)، ترجمه و توضیح سیّد جلال­الدّین مجتبوی، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
ابن­عربی، محیی­الدّین (1386)، فصوص الحکم، ترجمة محمّدعلی و صمد موحّد، چاپ سوم، تهران، کارنامه.
                          (بی­تا)، الفتوحات المکیه فی اربع مجلدات، بیروت، دار صادر.
                          (2001)، تفسیر ابن­عربی، به تصحیح الشیخ عبدالوارث محمّدعلی، بیروت، دارالکتب العلمیه.
                          (1421)، مجموعه رسائل ابن­عربی، بیروت، دار المحجة البیضاء.
ابوزید، نصر­حامد، (1385)، چنین گفت ابن­عربی، ترجمة احسان موسوی خلخالی، تهران، مروارید.
امامی، علی­اشرف و علی اکبری چناری (1391)، «تأمّلی در نگرش فیض به عرفان و تصوّف»، پژوهشنامة عرفان، ش 6، 1-22.
ایزوتسو، توشیهیکو (1387)، صوفیسم و تائوئیسم، ترجمة محمّدجواد گوهری، تهران، روزنه.
براتی، محمّدرضا (1387)، «مبانی عرفانی در اشعار فیض کاشانی»، پژوهشنامه کاشان، ش ۴و۵، ۵-۲۷.
پالاسیوس، میگوئیل آسین (1385)، زندگی و مکتب ابن­عربی، تهران، اساطیر.
پورنامداریان، تقی (1375)، رمز و داستان­های رمزی، چاپ چهارم، تهران، علمی و فرهنگی.
جامی، نورالدّین عبدالرحمن (1373)،  لوایح، تصحیح یان ریشار، تهران، اساطیر.
جهانگیری، محسن (1375)، محیی­الدّین ابن­عربی چهرة برجستة عرفان اسلامی، چاپ چهارم، تهران، دانشگاه تهران.
چیتیک، ویلیام (1390)، طریق عرفانی معرفت از دیدگاه ابن­عربی، ترجمة مهدی نجفی­افرا، چاپ دوم، تهران، جامی.
خاتمی، سیّدهاشم (1389)، «تصویرآفرینی عارفانه در غزلیّات فیض کاشانی»، شعرپژوهی، ش ۳، 37-74.
حیدری، مهدی (1394)، جریان­شناسی عرفان ابن­عربی در ادبیّات فارسی تا جامی، رسالة دکتری، استاد راهنما علی­محمّد مؤذنی، دانشگاه تهران، دانشکده ادبیّات و علوم انسانی.
خوارزمی، تاج­الدّین حسین (1364)، شرح فصوص الحکم، به کوشش نجیب مایل هروی، تهران، مولی.
دهباشی، مهدی (1387)، شرح رباعیّات فلسفی و عرفانی علّامه دوانی، تهران، هرمس.
زرّین­کوب، عبدالحسین (1369)، دنبالة جستجو در تصوّف، چاپ سوم، تهران، امیرکبیر.
صفا، ذبیح­الله (1372)، تاریخ ادبیّات در ایران، جلد 5، چاپ هشتم، تهران، فردوس.
فیض­کاشانی، ملامحسن (1387)، الکلمات مکنونه، تحقیق علیرضا اصغری، تهران، مدرسه عالی شهید مطهری.
                          (13۷۱)، ده رساله، به اهتمام رسول جعفریان، اصفهان، مرکز تحقیقات علمی و دینی امام امیرالمؤمنین علی.
                          (1377)، فهرست­های خودنوشت فیض به انضمام نسخه­شناسی و کتاب­شناسی، به کوشش محسن تاجی نصرآبادی، مشهد، بنیاد پژوهش­های اسلامی آستان قدس رضوی.
                          (1381)، کلیّات، تصحیح مصطفی فیضی، قم، اسوه.
القاشانی، کمال­الدّین عبدالرزاق (1370)، شرح علی فصوص الحکم، چاپ چهارم، قم، بیدار قم.
قیصری رومی، محمّدداود (1386)، شرح فصوص الحکم، به کوشش سیّدجلال­الدّین آشتیانی، چاپ سوم، تهران، علمی و فرهنگی.
کاکایی، قاسم (1382)، وحدت وجود به روایت ابن­عربی و مایستر اکهارت، چاپ دوم، تهران، هرمس.
کربن، هانری (1384)، تخیّل خلاق در عرفان ابن­عربی، ترجمة انشاء­الله رحمتی، تهران، جامی.
کمالی­زاده، طاهره (1388)، «هستی‌شناسی در آرای حکمی فیض کاشانی»، کاشان­شناخت، سال ششم، ش 6، 20-50.
مؤذنی، علی­محمّد و مهدی حیدری (بهار و تابستان 1394)، «اوحدالدّین نقطة ظهور افکار ابن­عربی در ادبیّات فارسی»، ادب فارسی، سال ۵، ش 1، پیاپی 15، 1-20.
همایی، جلال­الدّین، (1374)، مولوی­نامه، جلد 1، چاپ هشتم، تهران، هما.