Document Type : Research Paper

Authors

1 Assistant Professor of Persian Language and Literature Department of Tehran University

2 Ph.D. student of Persian language and literature University of Tehran

Abstract

Iranians' first journalistic experience was an entertaining imitation of Western journalism, initiated by the Qajar court and the publication of the first official newspaper in 1860. The government newspapers, in this period, contained insignificant themes such as the description of the Shah's journeys and, written in a secretarial style, played the role of a media displayed the power, the glory and the authority of the monarchy. The court's single-voiced language was used only to propagate and to justify the dominant policies of the monarchy system, and, naturally, left no choice for the opponents. The court's secretarial style of journalism continued to be used up to early 1930s and was faded gradually after the establishment of constitutional government, when nongovernmental newspapers began to be published. It has been tried, in present study, to show how the language of the Qajar court turned into the power discourse and how a language can be used as a tool to justify power. To achieve this purpose, the role of linguistic and rhetoric elements of court language, as a variety, in effective transferring of concepts and the discursive features of such language in terms of existing relations between power and ideology are analyzed through a critical discourse analysis and a functional linguistics approach. The government newspaper "Ruz-nāma-ye dawlat-e ʿaliyya-ye Irān" is examined in this regard, as an obvious example of this type of social language, then the results have been generalized with references to all Qajar court newspapers.

Keywords

آرین‌‌پور، یحیی (1382)، از صبا تا نیما؛ تاریخ 150 سال ادب فارسی، جلد1، تهران، زوّار.
پروین، ناصرالدّین (1379) تاریخ روزنامه‌نگاری ایرانیان و دیگر پارسی‌نویسان، تهران، مرکز نشر دانشگاهی.
رابینو، ه.ل. (1380)، روزنامه‌‌های ایران، ترجمه و تدوین جعفر خمامی‌‌زاده، تهران، اطلاعات.
روزنامۀ دولت عَلیۀ ایران (1370)، مدیر و نقّاش میرزا ابوالحسن­خان صنیع‌الملک غفاری، تهران، آرشیو کتابخانۀ ملی جمهوری اسلامی ایران.
الطبری، محمّد بن جریر (1412ق)، جامع­البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالمعرفة.
طباطبایی، محیط (1366)، تاریخ تحلیلی مطبوعات ایران، تهران، بعثت.
فتوحی، محمود (1391)، سبک‌شناسی، تهران، سخن.
                              (پاییز 1388)، «سبک‌‌‌‌شناسی در سطح نحوی»،مجلۀ پژوهشی دانشکدۀ ادبیّات دانشگاه تهران، ش۱۹۰، دورۀ۶۰، ۷۹-۹۹.
                              و محمّد افشین‌‌وفایی (پاییز 1387)، «تحلیل انتقادی زندگی­نامه‌‌های مولوی»، مجلۀ تخصصی زبان و ادبیّات دانشکدۀ ادبیّات و علوم انسانی، مشهد، ش 3، سال چهل­ویکم، شمارۀ پی­درپی 162، 1-27.
فرکلاف، نورمن (1379)، تحلیل انتقادی گفتمان، گروه مترجمان، تهران، مرکز تحقیقات رسانه‌‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
فروغی، محمّدعلی (1396)، خاطرات محمّدعلی فروغی به همراه یادداشت‌های روزانه از سال‌های 1293تا 1320، به کوشش محمّد افشین‌وفایی و پژمان فیروزبخش، تهران، سخن و گنجینۀ پژوهشی ایرج افشار.
ون دایک، تیون ای (1382)، مطالعاتی در تحلیل گفتمان: از دستور متن تا گفتمان‌کاوی انتقادی، گروه مترجمان پیروز ایزدی [و دیگران]، تهران، مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه­ها‌‌ی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.