Document Type : Research Paper

Author

Abstract

Adhering to the old traditions, Hujviri employs a particular method in his own definitions of the principles and terminology of Sufism that can justify his different comment on such matters. Present essay is to study Hujviri’s methodological principles to analyze his approach in definition of mystical terms. Centrality of human annihilation and the focus on his inherent limitations are the most important methodological principles of Hujviri in Kashf al-Mahjub. Emphasizing one of these principles, Hujviri has expressed his ideas in different sections of definition, interpretation, comparison and evaluation of Sufism terminology. He focuses more on the first principle to define the terms and to criticize their efficiency; on the second principle to evaluate the others' definitions; and on both principles to compare the terms. The above-mentioned principles make the direction of Hujviri’s hermeneutic of Qur'anic verses, allegories and stories clear. They also reveal a semantic relation in Sufism terms in Kashf al-Mahjub and fluctuate Hujviri’s viewpoint between definability and indefinability of terms. 

Keywords

ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی (1368)، تلبیس ابلیس، ترجمة علیرضا ذکاوتی قراگوزلو، تهران، نشر دانشگاهی.
ابوطالب مکی، محمد بن علی (2001)، قوت‌القلوب: فی معاملة‌المحبوب و وصف طریق‌المرید الی مقام‌التوحید، حققه و قدم له و علق حواشیه محمود ابراهیم ‌محمد الرضوانی، قاهره، دارالتراث.
انصاری، شهره (1389)، «بررسی و تحلیل و نقد اصطلاحات صوفیه در کشف ­المحجوب هجویری»، کاوش­نامه، سال 11، ش 20، 87- 116.
زرین­کوب، عبدالحسین (1381)، ارزش میراث صوفیه، تهران، امیرکبیر.
سراج طوسی، ابی نصر (1960)، اللمع فی التصوف، حققه و قدم له و خرج احادیثه عبدالحلیم محمود و طه عبدالباقی سرور، مصر، دارالکتب الحدیثه.
عظیمی یان­چشمه، الهه و محمود عابدی (1393)، «تحلیل معناشناسیک و ریخت­شناسیک جدل­گونه­های هجویری»، پژوهش­های ادب عرفانی، شماره 26، 19- 58.
غزالی، محمد بن محمد (1387)، کیمیای سعادت، جلد 1، به کوشش حسین خدیو جم، تهران، علمی- فرهنگی.
فولادی، علیرضا (1389)، زبان عرفان، تهران، سخن و فراگفت.
قشیری، عبدالکریم بن هوازن (1385)، رسالة قشیریه، ترجمة ابوعلی حسن بن احمد عثمانی، تصحیح بدیع الزمان فروزانفر، تهران، علمی- فرهنگی.
کلاباذی، ابوبکر محمد بن اسحاق (1994)، التعرف لمذهب اهل التصوف، ت‍ص‍ح‍ی‍ح‌ و اه‍ت‍م‍ام‌ ارث‍رج‍ون‌ ارب‍ری‌، قاهره، مکتبة الخانجی.
مستملی بخاری، ابوابراهیم اسماعیل بن محمد (1365)، شرح التعرف لمذهب التصوف، جلد 3، مقدمه، تصحیح و تحشیة محمد روشن، تهران، اساطیر.
میرباقری فرد، سید علی­اصغر و مهدی رضایی (1389)، «جایگاه صحو و سکر در مکتب عرفانی بغداد و خراسان»، ادب و زبان، شماره 28، 339- 359.
هجویری، علی بن عثمان (1384)، کشف ­المحجوب، مقدمه و تصحیح و تعلیقات محمود عابدی، تهران، سروش.
یوسف­پور، محمدکاظم (1380)، نقد صوفی: بررسی انتقادی تاریخ تصوف با تکیه بر اقوال صوفیان تا قرن هفتم هجری، تهران، روزنه.