Document Type : Research Paper

Authors

Abstract

As a "pillar of popular culture" and as a literary genre, proverb has been always paid attention by poets to the point that its utilization besides allegory and allusion is considered as one of stylistic features of Persian Literature. Poets have not had same approach toward proverb in different historical periods of Persian literature, and as the trajectory of literary history continues from the beginning until now, this approach gets more highlighted; especially in recent centuries due to the stronger literary links exist between language and folklore. The Indian Style can be considered as the turning point of proverb utilization in Persian literature that made it a criterion to assess the poets' capability; and the poets of this period unveiled some new proverbs and other innovations in addition to common proverbs existed in poems. Bidel was one of those poets who considered a notable position for proverb and there are less of his sonnets with no proverb in it. Providing some examples of Bidel's verses, this study is to evaluate the rate and the quality of his impressibility from Persian proverbs.The research has been accomplished on the basis of documentaries and library facilities by the method of content analysis and data classification.

Keywords

اخگر، احمد (1318)، امثال منظوم، روزنامهکانون شعرا.
آرزو، عبدالغفور (1387)، در خانة آفتاب، تهران، سورة مهر.
امین‌پور، قیصر، (1388)، آیینه­های ناگهان، تهران، افق.
بیدل دهلوی، میرزا عبدالقادر (1341)، کلیّات بیدل، با مقدّمة خلیل‌الله خلیلی، کابل، دپوهنی مطعبه.
جامی، عبدالرّحمن (1362)، کلیّات، تهران، کتاب­فروشی هدایت.
حزین لاهیجی، محمّدعلی ‌بن ابی‌طالب (1387)، دیوان، تصحیح بیژن ترقّی، ویرایش سیّد وحید سمنانی، تهران، سنایی.
حسینی، حسن (1376)، بیدل، سپهری و سبک هندی، تهران، سروش.
خرمی، حسین (1373)، ضربالمثلهای منظوم، قم، خرم.
خضرایی، امین (1382)، فرهنگ‌نامة امثال­ و­ حکم فارسی، شیراز، نویدشیراز.
ذوالفقاری، حسن (1385)، «کتاب­شناسی ضربالمثلهای فارسی»،مطالعات ایرانی، کرمان، زمستان،ش 9، 53-79.
                                 (13۹۱)، «کاربرد ضرب­المثل در شعر شاعران ایرانی»، پژوهش­نامة زبان و گوهر گویا، بهار ، 16 (پیاپی 21)، 95- 122.
                                 (1388)، فرهنگ جامع ضرب­المثل­های فارسی، تهران، معین.
رادویانی، محمد بن عمر (1949ترجمان البلاغه، به اهتمام احمد آتش، استانبول، چاپ­خانة ابراهیم.
سعدی، مشرف‌‌الدّین مصلح بن عبدالله (1371)، کلیات، مقدّمة عبّاس اقبال آشتیانی، تهران، علم.
سلجوقی، صلاح‌الدّین (1388)، نقد بیدل،‌ تهران، عرفان.
سلمان ساوجی، جمال‌الدّین (1389)، کلیّات، تصحیح عبّاسعلی وفایی، تهران، سخن.
سیّدای نسفی، میرعابد (1382)، دیوان، به اهتمام حسن رهبری، تهران، الهدی.
شعاعی،حمید (1351)، امثال شعر فارسی،تهران، گوتنبرگ.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (1387)، شاعر آینه‌ها، تهران، آگه.
شهریار، محمّدحسین (1371)، کلیّات، تهران، نگاه.
صائب تبریزی، میرزا محمّدعلی (1383)، دیوان، تهران، علم.
طغرل احراری، محمّد نقیب (1334)، دیوان طغرل احراری، به اهتمام ملاّ احمد خان رونق، چاپ سنگی بخارا.
کاظمی، محمّدکاظم (1387)، کلید در باز (رهیافت‌هایی در شعر بیدل)، تهران، سورة مهر.
کلیم کاشانی، ابوطالب (1387)، دیوان کلیم کاشانی، تصحیح حسین پرتو بیضایی، ویرایش سیّدمحسن آثارجوی، تهران، سنایی.
محِّمدی برازجانی، محمود (1374)، ارسالمثل یا امثال و حکم در شعر حافظ، تهران، مفید.
مزارعی، زهرا (1376)، امثال سائر و پندهای موزون، شیراز، لوکس.
معلّم دامغانی، علی (1386)، رجعت سرخ ستاره، تهران، سورة مهر.
منصور مؤید، علیرضا (1373)، ارسالمثل در شاهنامه فردوسی، تهران، سروش.
مولوی، جلال‌الدّین محمّد (2536)، کلیّات دیوان شمس تبریزی، با مقدّمه و تصحیح محمّد عبّاسی، تهران، طلوع.