علی عباس علی زاده؛ حمیرا زمردی
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 20 اسفند 1402
چکیده
پژوهش حاضر به بررسی چگونگی مفهومسازی هجو و بدگویی در زبان دو شاعر برجسته ادب فارسی و عربی بر اساس نظریهی استعاره مفهومی میپردازد. بررسی استعاری مفهوم هجو، مطمئنا میتواند کارکردی مهم و قابل توجه ...
بیشتر
پژوهش حاضر به بررسی چگونگی مفهومسازی هجو و بدگویی در زبان دو شاعر برجسته ادب فارسی و عربی بر اساس نظریهی استعاره مفهومی میپردازد. بررسی استعاری مفهوم هجو، مطمئنا میتواند کارکردی مهم و قابل توجه در زمینه شناخت شاعران از نظر روانی داشته باشد، همچنین در شکلی گستردهتر جلوههای این استعاره میتواند بیانگر مسایل فرهنگی آن جوامع و شرایط اجتماعی آنان نیز باشد. بررسی تطبیقی این موضوع براساس نظریه استعاره مفهومی سهم مهمی در ورود به دنیای ذهنی خاقانی و متنبی و شناختن اندیشهها، عواطف و همچنین شباهتها و تفاوتهای آنان دارد. روش پژوهش در این مقاله کتابخانهای است و دادهها با استفاده از شیوه تحلیل محتوا مورد بررسی قرار گرفته است و در پایان به شکل نموداری تفاوتها و شباهتهای هر دو شاعر نشان داده شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد:
حوزههای مبدأ به کار رفته در زبان دو شاعر تقریبا یکسان است.
بیشترین حوزه مبدأ استفاده شده در زبان هر دو شاعر مربوط به استفاده از نام حیوانات است.
دومین حوزه مبدأ به کار رفته در زبان خاقانی مربوط به استفاده وی از جلوههای کلامی اما دومین گروه حوزههای مبدأیی که در زبان متنبی خود را آشکارا نشان میدهد استفاده وی از واژههای تابو و پرهیزه است و یافتههای دیگر که در متن به طور مفصل بیان شده است. امید است این پژوهش کمکی باشد در شناخت بهتر اندیشهها و عواطف هر دو شاعر.