راضیه آبادیان؛ تقی پورنامداریان
دوره 8، شماره 2 ، اسفند 1397، ، صفحه 161-178
چکیده
منوچهری دامغانی از سرایندگان بهنامِ سدة پنجم هجری است که تاکنون تصحیحاتی چند از دیوان او در ایران و خارج از ایران انجام شده است، امّا همچنان شناختهترین و مهمترین تصحیح از دیوان وی، تصحیح محمّد دبیرسیاقی ...
بیشتر
منوچهری دامغانی از سرایندگان بهنامِ سدة پنجم هجری است که تاکنون تصحیحاتی چند از دیوان او در ایران و خارج از ایران انجام شده است، امّا همچنان شناختهترین و مهمترین تصحیح از دیوان وی، تصحیح محمّد دبیرسیاقی است که برای نخستینبار در سال 1326ش به چاپ رسید و در چاپهای بعدی بارها ویرایش شد. ازآنجاکه دستنویس کهنی از دیوان منوچهری برجای نمانده است و همچنین بهسبب سبک ویژة منوچهری در سرودن اشعار که در دیوان دیگر شاعران شبیه به آن را نمیتوان یافت و نیز با درنظرداشتن توجّهِ خاصّ او به دنیای پیرامونش، تصحیح دیوان او بسیار دشوار است. مقالة پیشِ رو، تصحیح ابیاتی از دیوان منوچهری است برپایة چاپ دبیرسیاقی و البتّه در کنار آن، به دو چاپ اخیر از دیوان منوچهری نیز، بهسبب تازگی کار توجّه شده است: چاپ حبیب یغمایی (1392ش) و چاپ ث3مصحّح در تصحیح از آنها بهره برده است، از چندین دستنویس دیگر هم استفاده شده که بعضی کهنتر از دستنویسهای ایشان است. همچنین پژوهشگران این مقاله در انتخاب ضبط درست، جز توجّه به اجماع دستنویسهای کهنتر، قواعد قافیه، نحو و جملهبندی و دیگر بایستههای ادبی، معنای بیت را نیز درنظر گرفتهاند.