سیدمحمدرضا ابن الرسول؛ سمیه کاظمی نجف آبادی؛ مهری کاظمی
دوره 6، شماره 1 ، خرداد 1395، ، صفحه 93-112
چکیده
زبان، نظامی از روابط متداخل است؛ بهگونهای که مفهوم یک جزء، جز در سایة ارتباط با اجزاء و عناصر دیگر دریافت نمیشود. ارتباط بین ساختها و سازههای زبانی بر دو گونه است: رابطة لفظی و رابطة معنایی که ...
بیشتر
زبان، نظامی از روابط متداخل است؛ بهگونهای که مفهوم یک جزء، جز در سایة ارتباط با اجزاء و عناصر دیگر دریافت نمیشود. ارتباط بین ساختها و سازههای زبانی بر دو گونه است: رابطة لفظی و رابطة معنایی که هر دو پیوندی عمیق و ناگسستنی با یکدیگر دارند؛ چراکه لفظ در خدمت معنی و وسیلهای برای بیان آن است. باتوجهبه اهمیت رابطة معنایی در جملههای مرکب، بهویژه جملههای شرطی، پژوهش حاضر بر آن است تا با مداقه در ساخت زبانی جملههای شرطیِ زبان فارسی و با تکیه بر روش وصفی ـ تحلیلی، ساخت معنایی این جملات و عوامل مؤثر در افادة معنی شرط را تحلیل و با تأمل در نمونههای برگرفته از متون ادب فارسی، نوع ارتباط معنایی دو جملهوارة پایه و پیرو شرطی را که موردکمتوجهی دستورپژوهان زبان فارسی قرارگرفته است، بررسی کند. مهمترین دستاوردهای این نوشتار بیانگر آن است که در جملات شرطی رابطة تلازمی، اساس ارتباط معنایی دو جملهوارة پایه و پیرو بهشمارمیرود و این رابطة معنوی، خود به دو گونة تلازمی سببی و تلازمی غیرسببی تقسیم میشود.