شهربانو بابایی؛ عبداله طلوعی آذر؛ فاطمه مدرسی
دوره 7، شماره 2 ، اسفند 1396، ، صفحه 133-149
چکیده
دیدگاههایی که شاعران هر دوره دربارة تعریف شعر ارائه میکنند، روشنگر ویژگیهای نوع شعری است که در آن دوره مقبول طبع آنان قرار میگرفته است. مجموع این دیدگاهها به‌طورکلّی میتواند به لحاظ ...
بیشتر
دیدگاههایی که شاعران هر دوره دربارة تعریف شعر ارائه میکنند، روشنگر ویژگیهای نوع شعری است که در آن دوره مقبول طبع آنان قرار میگرفته است. مجموع این دیدگاهها به‌طورکلّی میتواند به لحاظ نظری تعریف شعر مطلوب را در هر عصری برای ما روشن سازد؛ ازاینرو، میتوانیم از این دیدگاهها به «نظریّة ادبی» آن عصر یا دوره تعبیر کنیم. شاعران عصر صفوی و بهویژه برجستهترین آنها، یعنی صائب تبریزی نیز دیدگاههایی دربارة شعر در اشعارشان مطرح کرده و تعریفی متفاوت با دورههای پیشین از شعر ارائه کردهاند. مقالة حاضر سعی دارد با جستوجو در اشعار شاعران برجستة عصر صفوی و با کمکگرفتن از شعر این شاعران، ویژگیهای نظریّة شعری این عصر را بررسی و تبیین کند و جنبههای آن را بکاود. در این پژوهش تأکید عمده بر شعر صائب بوده است؛ زیرا برجستهترین شاعر سبک هندی است. بررسی حاضر به این نتیجه دست مییابد که تعریف شاعران از نوع شعر مطلوب در این عصر با تعریف آن در دورههای قبلی کاملاً متفاوت است. معنی و مضمون بیگانه، بهعنوان مهمترین عنصر اصلی در تعریف و ارزیابی شعر مطرح میشود که رعایتنکردن آن عدم پذیرش و مقبولیّت شعر را از سوی شاعران در پی دارد.
